Przepisy gry w tenisa nie zezwalają na użycie do gry rakiet nie odpowiadających poniższym wymaganiom:
# Powierzchnia rakiety musi być płaska; stanowi ją splot skrzyżowanych strun, połączonych z ramą i na przemian przeplecionych i stykających się w miejscu skrzyżowania; gęstość splotu naciągu musi być jednolita, a w szczególności niemniejsza w środku, niż w jakimkolwiek innym miejscu. Rakieta musi być zaprojektowana i naciągnięta w taki sposób, aby jej cechy służące odbijaniu piłki były identyczne po obu stronach. Struny muszą być pozbawione jakichkolwiek przedmiotów lub urządzeń przymocowanych w innym celu niż zapobieżenie lub ograniczenie zużycia lub drgań, i których wielkość oraz umiejscowienie w oczywisty sposób odpowiadają takiemu celowi.
# Rama rakiety musi mieć całkowitą długość nie przekraczającą 73,66 cm wraz z uchwytem oraz całkowitą szerokość nie przekraczającą 31,75 cm. Długość powierzchni naciągu nie może przekraczać 39,37 cm a szerokość 29,21 cm.
# Rama wraz z uchwytem musi być pozbawiona jakichkolwiek przedmiotów lub urządzeń zastosowanych w celu innym niż ograniczenie drgań lub rozmieszczenie masy.
# Rama wraz z uchwytem oraz struny muszą być pozbawione jakiegokolwiek urządzenia, które umożliwiałoby materialną zmianę kształtu rakiety lub zmianę rozmieszczenia masy wzdłuż osi rakiety, co mogłoby zmienić obrotowy moment bezwładności lub też umyślną zmianę jakiejkolwiek fizycznej cechy, która mogłaby wpłynąć na pracę rakiety w czasie rozgrywania punktu. W rakiecie nie może być umieszczone żadne ?ródło energii, które mogłoby zmienić charakterystykę rakiety.
Urządzenie do tłumienia drgań umieszczone może być poza polem krzyżowania się strun. Zawodnik ma prawo kontynuowania gry z pękniętą struną w rakiecie.
Obecnie powszechnie stosuje się podział rakiet na trzy podstawowe grupy:
Power – do tej grupy należą rakiety, które umożliwiają nadanie piłce bardzo dużej szybkości. Te dynamiczne rakiety z pogrubioną ramą są lekkie (ważą pomiędzy 250 a 290 gramów), zarazem jednak sztywne. Precyzja zagrań tymi rakietami jest mała. Przy uderzeniach wystarczy poprowadzić rakietę krótkim zamachem. Rakiety z tej grupy zdecydowanie ułatwiają odbijanie piłki i przeznaczone są przede wszystkim dla początkujących amatorów.
Control – te rakiety dają możliwość doskonałej precyzji zagrań. Ważą 300 gramów i więcej. Charakteryzują się tradycyjną grubością ramy, dużą kontrolą piłki, jednak w trakcie uderzenia wymagają pełnego zamachu. Rakiet o takiej charakterystyce używają przede wszystkim zawodnicy. Gra nimi sprawia amatorom sporo kłopotów ze względu na wagę, niewielką dynamikę uderzeń i zazwyczaj mały sweet spot (fragment powierzchni naciągu, od którego piłka odbija się najlepiej).
Tweener – to najbardziej interesująca amatorów grupa, gdyż należą do niej rakiety, których atutami są komfort, dynamika i kontrola. Owe rakiety to złoty środek pomiędzy rakietami z grupy Power i Control. Przeznaczone są zarówno dla amatorów, jak i dla tenisistów z zacięciem sportowym. Mogą też nimi grać zawodnicy. Generalnie rakiety z grupy tweener przeznaczone są dla amatorów białego sportu, którzy oczekują przyjemności w grze.
