2) 6:4 6:2
Dwa sparingi z widokami na kolejne. Gra bardziej wyrównana niż wyniki (przegrani zawsze tak piszą). Pierwszy mecz to całkiem sporo ciekawych akcji z obu stron, w przeciwieństwie do drugiego, który był przede wszystkim grą błędów. Drugie spotkanie rozgrywało się w warunkach iście drakońskich (ok. 33 stopnie, temperatura odczuwalna pewnie ze 40), na otwartych kortach Hutnika. W ogóle bardzo pouczające sparingi-poznałem jakos do tej pory mało mi znane rejony Warszawy, dowiedziałem się z murów, co miejscowi myślą o Hutniku, chodziłem na korty przez mosty i leśne ścieżki.
Tenis Napalma to tenis bogaty. Gra każdego z moich sparingparentów (lub z tych, których obserwuję na kortach) przypomina mi kogoś z zawodowego touru i nie inaczej jest w przypadku Piotrka. Jego styl przywodzi mi na myśl Michaiła Jużnego. Podobne łączenie ofensywy z subtelnością, bogactwo, różnorodność zagrań, bardzo dobrze ułożony 1HBH.
Co do porównania naszej gry, gramy zupełnie inaczej. Choć, z drugiej strony, obaj gramy agresywnie-tu jest jakiś wspólny mianownik. No i obaj gramy 1HBH, tyle, że ja gram 90% agresywnym slajsem, który mi z Piotrem nieźle wchodził. Ja gram bardziej z linii końcowej, a on to bardziej allrounder.
Przewagą Napalma jest przede wszystkim bardziej regularny i lepiej plasowany serwis. Skuteczność w obu meczach też była po jego stronie.
No, to chyba tyle. Za jakiś czas pewnie znów zagramy. Choćby dlatego, że muszę poznać tego słynnego Dunlopa Max 200G, dotknąć, poczuć.
Nasz sparingi, cóż, trudno to nazwać rywalizacją, ale dla mnie gra z przeciwnikiem tej klasy niewątpliwie jest bardzo wzbogacająca. Mam też nadzieję, że i Ty coś z tego wynosisz. 