Wilson [K]Six-One Team 95

[ekba]

Hitmanowi chodziło chyba o to że można zrobić ruch pronacji( skręt ramienia, przedramienia i dłoni do wewnątrz) bez zgiętego nadgarstka do tyłu.

Zgięty nadgarstek:
http://www.tenis.net.pl/wp-content/uplo ... okiec3.jpg
Rysunek 3b


prosty nadgarstek tak jak przedłużenie przedramienia:
http://diamedica.pl/data/gfx/pictures/m ... /311_1.jpg

Tutaj np. widzimy że Federer przynajmniej od 28 do 31 sekundy w filmiku ma jeszcze nadgarstek prosty nie ugięty do tyłu, później ciężko mi stwierdzić
http://www.youtube.com/watch?v=9UiXwZ2Dc1M

[PitS]

Tutaj np widzimy że Federer przynajmniej od 28 do 31 sekundy w filmiku ma jeszcze nadgarstek prosty nie ugięty do tyłu, później ciężko mi stwierdzić
http://www.youtube.com/watch?v=9UiXwZ2Dc1M

Nie rozumiem zaczynania zabawy od tyłu. To co robi Federer z FH to jest właśnie zaczynanie zabawy od oczekiwanego ruchu piłki, do tego facet dopracował właściwy tor ruchu rakiety, do tego z kolei dopasował chwyt i kinematykę ręki wraz z motoryką reszty ciała.

Rozkładanie poszczególnych ruchów i zajmowanie się nimi osobno bo Federer ......
Odginanie przez niego nadgarstka nie jest celem samym w sobie a konsekwencją przyjętego modelu ruchu całej ręki. Jak przyjmiecie taką kinematykę ruchu forhendowego jak Federer to tak wam sie będzie musiał odginać nadgarstek. To skutek a nie przyczyna.

[hitman]

Żeby uczynić temat ciekawszym napiszę, że zgięty nadgarstek bezpośrednio służy supinacji, a nie pronacji Pronacji służy tylko pośrednio - przez wcześniejszą supinację.

[ekba]

Właśnie wróciłem z kortu gdzie przegrałem z kolegą 6-4 6-4 mimo początkowego prowadzenia 4-0 w pierwszym secie... Myślałem po tych 4 pierwszych gemach że pójdzie jak spłatka, a tu masz... coś stanęło i tyle. Ale mniejsza z tym.

Uderzenie z forhendu próbowałem grać zarówno z odgiętym w tył nadgarstkiem jak i starając się go trzymać prosto .
Wniosek: zdecydowanie lepiej mi się grało uderzając z odgiętym w tył, choć wiadomo po jednym meczu nie ma co wyciągać daleko idących wniosków.

Druga sprawa również tyczy się forhendu a mianowicie przed tym meczem zawsze miałem tak, że 85% uderzeń w które starałem się włożyć sporą siłę kończyło się autem (nierzadko sporym ).

W tym meczu skupiłem się na i ciągle dbałem o ruch "wycieraczki".
Rezultat: Celność poprawiła się niesamowicie i w KOŃCU co warte zaznaczenia udało mi się wykonać parę uderzeń w które włożyłem maksimum siły i wylądowały w boisku !! Jest to naprawdę super uczucie kiedy można odpalić taka petardę i cieszyć się z punktu.
Już nie mogę się doczekać mojej nowej cięższej i sztywniejszej rakiety wtedy będzie moc.

A co do przedostatniego wypowiadającego się kolegi:

Dlaczego przyglądam się np. Federerowi? A komu mam się przyglądać jak nie Tenisistom z światowej elity?

[PitS]

Myślałem że to wątek o rakiecie, ale wtedy by mnie zupełnie nie interesował.
Odgięcie nadgarstka jest efektem końcowym wyboru pewnego łańcucha kinematycznecznego uderzenia forhendowego. Nie ma co o tym myśleć bo jeśli całość jest wykonana właśnie w ten sposób to nadgarstek się sam odegnie, lub inaczej odegnie go siła bezwładności rakiety.

Pomysł na to uderzenia ma w skrócie na celu rozpędzanie (po uprzednim lekkim odprowadzeniu ręki z rakietą) wpierw tych części ciała które leżą najbliżej potencjalnej osi obrotu i notabene są najcięższe, po to by kolejno po tułowiu z obręczą barkową ruch był ciągnięty w kierunku ramienia, przedramienia, i na końcu rakiety. To że ona zostaje w miejscu (jej środek masy) powoduje że ręka która poszła już w przód z przedramieniem sama wygnie nadgarstek, by na końcu za całym zestawem podążyła główka rakiety.

To samo z wycieraczką. Ona hamuje ruch po pętli (jest dzięki temu dłuższy a przeciążenia mniejsze) i łatwiejszy jest powrót do pozycji wyjściowej, ale to też odbędzie się samo przy poprawnym torze prowadzenia rakiety w fazie samego uderzenia, bo jak ono idzie bardziej płasko niż to się kiedyś grało to ruch kończy się poniżej barku ręki niegrającej a nie powyżej, więc nie wyjdzie nam niegdysiejszy klasyczny "szaliczek" tylko rakieta sama po soczystym uderzeniu dopełni wycieraczkę która pomaga ponadto w rotacji.

Luz ręki w odpowiedniej chwili jest tu bezcenny a nie celowe jej gięcie i odginanie.

[ekba]

Początkowo był o rakiecie, a później ewoluował myślę, że z korzyścią dla wszystkich, a w szczególności dla mnie.

Co do twojej wypowiedzi masz racje, po odprowadzeniu rakiety do tyłu w momencie zapoczątkowaniu ruchu w kierunku piłki idzie cały tułów kolejno bark, ramię, przedramię a w końcu nadgarstek i dłoń z rakietą która właśnie w wyniku tego ruchu w kierunku piłki sama się odgina do tyłu w nadgarstku. Próbowałem przed chwilą na sucho i tak to u mnie wygląda.

Zostaje tylko dalej się doszkalać teoretycznie i wprowadzać to w praktykę.
Serwis przede wszystkim do poprawy, muszę się w końcu przestawić z uchwytu wschodniego na kontynentalny co jest w moim przypadku trudne gdyż mam małą mobilność w nadgarstku ale to wszystko jest do poprawy

I backhand: muszę się zdecydować czy grać jednoręczny czy oburęczny, bo narazie w większości stosuje oburęczny ale lubię czasem uderzyć jednorącz i kto wie, czy w tym kierunku nie pójdę.

[hitman]

I tak cała magia uruchamia się dopiero jak zaczniesz sprężynować nanogach i podchodzić dobrze pod piłkę wraz z dobrym skrętem tułowia i wyrzutem barku do przodu. U mnie to uruchamia się po czasie ok 2,5 godziny, czyli mniej więcej wtedy kiedy jestem pod prysznicem albo kiedy już jem kolację.

[ekba]

Nie skumałem tej ironii.

A co do sprężynowania na nogach oglądając np ten filmik z Nadalem w roli głównej nie zauważam tego ruchu dół - góra.

http://www.youtube.com/watch?v=9ZUJ7gD40x4

[arot77]

Pokazałeś rozgrzewkę Nadala, a tu ruch spłyca się do przenoszenia ciężaru z nogi na nogę, co jest właśnie tym wyjściem, tylko w minimalnie potrzebnym stopniu.

[hitman]

Minimalnym, a zarazem dokładnie takim, jaki jest potrzebny. Mały ruch, ale bardzo dynamiczny i przekazujący masę energii w biodra, a potem cały tułów, barki i na końcu w rakietę. Po jakichś 500 000 powtórzeń można już coś takiego wyrzeźbić.

[ekba]

Mam pytanie odnośnie balansu... jak wiadomo może być na rączkę lub główkę.
Jaka jest wartość graniczna od której w górę powiemy że jest balans na główkę, a w dół, że na rączkę?


A i jeszcze jedno pytanko? Ostatnio przeczytałem, że Nadal gra rączką nr 2... ma aż tak małe dłonie czy po prostu z reguły Ci lepsi grają mniejszymi rączkami?

[Martinek]

A i jeszcze jedno pytanko? Ostatnio przeczytałem, że Nadal gra rączką nr 2... ma aż tak małe dłonie czy po prostu z reguły Ci lepsi grają mniejszymi rączkami?

Nadal gra tak małą rączką, ponieważ ułatwia mu kręcenie topspinów (praca nadgarstkiem).

[Artlight]

Mam pytanie odnośnie balansu... jak wiadomo może być na rączkę lub główkę.
Jaka jest wartość graniczna od której w górę powiemy że jest balans na główkę, a w dół, że na rączkę?

Dla standardowej rakiety o długości 27 cali, równy balans występuje w odległości 34,3 cm licząc od kapsla. Im mniejsza wartość w cm, tym bardziej jest balans przesunięty na rączkę, czyli tym bardziej rakieta jest HL. Np. akurat sprawdzam sobie balans w Völkl C10 Pro. Wyszło 32 cm, czyli ok. 7 punktów HL. To oczywiście wartości z naciągiem i overgripem.

[ekba]

Dzięki wielkie z odpowiedź.

Chyba większość graczy światowego poziomu gra balansem o wartości środkowej lub na rączkę.

--------------------

I jeszcze pytanko co do tłumika drgań i owijki wierzchniej.

Są jakieś różnice w tych tłumikach?

Owijkę wierzchnią mam koloru białego i już po pierwszym meczu od założenia widać zabrudzenia i takie paprochy. Czy można to umyć lub przetrzeć szmatką czy takich rzeczy się nie praktykuje?