Backhand: przestawienie się z jednoręcznego na oburęczny (lub odwrotnie)

[kolt]

1HBH nie toleruje bylejakości, zarówno w przygotowaniu jak i wykonaniu uderzenia. To jego podstawowa "wada". W zamian oferuje większy zasięg (nie kupuję w żaden sposób teorii kolta), siłę i rotację. Kosztem regularności (poziom amatorski), bo do tego potrzeba mnóstwa powtórzeń - nie ma miejsca na korektę timingu.

Jednoręczny gra się głównie z pozycji zamkniętej, a oburęczny mogę odegrać z otwartej, w mocnym wychyleniu i nie ucierpi bardzo samo uderzenie. To przesądza o zasięgu. Nie wiem o jaki zasięg ci chodzi bo dla mnie zasięg to odległość na bok przy której jeszcze mogę odegrać piłkę, a nie muszę grać ratunkowego slajsa. To co w ten sposób w defensywie odgrywam oburęcznym jest poza zasięgiem jędnoręcznych graczy, nawet nie ma co porównywać.

Króluje dwuręczny, bo takiego łatwiej nauczyć dzieci. W grze jest zwyczajnie łatwiejszy. Ale konia z rzędem temu amatorowi, który potrafi zagrać winnera "z niczego" 2HBH. W wykonaniu przeciętnego grajka to jest uderzenie do przepchnięcia piłki na drugą stronę. Skuteczne o tyle, że powtarzalne.

Zagranie z martwej piłki w przypadku amatorów jest tak samo trudne, czy to jednoręcznym czy oburęcznym. Moje doświadczenia są całkiem inne niż twoje, gracze z którymi grałem słabiej odgrywali takie martwe piłki jednoręcznym niż oburęcznym. A tego konia z chęcią przygarnę bo zagrałem takich winnerów w swoich meczach niejeden. Wysłać adres na priv do przesyłki czy chcesz dowód i nagrywać przyszłe mecze?

[rafbat]

Kolt, nie zgodzę się z tym, co piszesz. Jednoręczny bekhend charakteryzuje się wyraźnie większym zasięgiem - zarówno jeżeli chodzi o zasięg do przodu, jak i do boku. Nie wiem, o jakim odegraniu wyrzucającej piłki mówisz, ale żeby zagrać agresywnie bekhend, do którego masz problem z dojściem, musisz mieć piłkę względnie blisko ciała i uderzyć w optymalnym punkcie, który dla bekhendu oburęcznego jest zawsze mniej wysunięty, aniżeli dla jednoręcznego. Poza tym, prosta rzecz - wyciągnij prawą rękę w lewą stronę, jak do bekhendu, a teraz dołóż lewą dłoń obok prawej i zauważ, jak musisz ułożyć obie ręce, aby dało się przebić piłkę - no chyba, że mówimy o jakiś naprawdę pseudo-bekhendach, granych na maksymalnie ugiętych w łokciach rękach. Bekhend jednoręczny można bez trudu zagrać na łokciu oddalonym nieco od ciała, a przy oburęcznym, trzymanie prawego łokcia wręcz na brzuchu jest konieczne - no chyba, że chodzi o jakieś rozpaczliwe piłki i granie sytuacyjne, ale o tym z kolei była wcześniej mowa i to kwestia tego, że łatwiej grać oburęczny z pozycji półotwartej, aniżeli jednoręczny.

Ja zostanę przy słowach Wojciecha Andrzejewskiego i podam niżej moją konkluzję...
Bekhend oburęczny jest łatwiejszy do nauczenia, bardziej uniwersalny. Oferuje większą powtarzalność, przynajmniej na etapie nauki (zawodowy tenis pomijam). Jednakże, jednoręczny jest bardziej rozwojowy i osobiście miałem kiedyś możliwość zobaczenia dwóch dzieciaków, którzy od 3 roku życia trenowali - jeden 1hbh, drugi 2hbh. Byli to niespełna 8 latkowie i wiecie, co? Ten 1hbh grał pięknie. Fajny bekhend, zero problemów ze slajsem, wolejem. 2hbh wyglądał topornie, nie radził sobie na siatce, slajsa praktycznie nie używał. Który był lepszym wynikowo zawodnikiem? - oczywiście 2hbh, bo regularność. Pytanie zatem, czego kto oczekuje i jakie ma predyspozycje, bo trzeba liczyć się z tym, że dzieciak uczący się jednoręcznego bekhendu będzie odstawał regularnością od dzieciaków grających 2hbh, ale za to będzie potrafił fajnie grać wszystko, co wymaga operowania jedną ręką. Oburęczni bekhendziści będą mieć wyniki i regularność, ale w końcu może przyjść moment, że trafią na tyle regularnego, już nie 8, czy 9-latka, a np. 14-15 latka, który oprócz gry bekhend i forhend, będzie potrafił wykorzystać swój atut umiejętności zagrania dosłownie wszystkiego.

[hokej]

Kolt, nagrywaj, chętnie obejrzę.

Co do zasięgu - czemu zakładasz, że 1HBH gra się wyłącznie z pozycji zamkniętej? A nawet przyjmując to założenie - 2HBH, jesteś wygoniony daleko w bok, dochodzisz w pozycji otwartej i grasz z przyłożenia (samymi nadgarstkami) na maksymalnym zasięgu. To teraz wyobraź sobie, że ja dochodzę do takiej samej piłki w pozycji wręcz odwrotnej i odgrywam z pełnego zamachu. Lewa ręka nie pozwoli Ci sięgnąć tak daleko, prosta zależność.

Co do siły - intuicyjnie, do niemal identycznej pracy całego tułowia dochodzi przy 1HBH większa dźwignia samej ręki i możliwość dłuższego prowadzenia rakiety w przód. Na następnego TF bierzemy maszynę do piłek i radar, zrobimy konkurs na największą "pałę" z obu stron.

[scudetto]

Kolt, nagrywaj, chętnie obejrzę.

Proponuję zrzucić się na bilet na następnego TFa dla kolta w celach szkoleniowych . Zgłaszam się na ochotnika do zagrywania martwych slajsów .

[kolt]

Kolt, nagrywaj, chętnie obejrzę.

Jeśli zagwarantujesz tego konia z rzędem publicznie to zacznę nagrywać i prześlę ci film kiedy zbiorę powiedzmy 5 takich uderzeń. Nie bardzo mam chęci uświadamiać "niewiernego Tomasza". Umowa?

Co do zasięgu - czemu zakładasz, że 1HBH gra się wyłącznie z pozycji zamkniętej? A nawet przyjmując to założenie - 2HBH, jesteś wygoniony daleko w bok, dochodzisz w pozycji otwartej i grasz z przyłożenia (samymi nadgarstkami) na maksymalnym zasięgu. To teraz wyobraź sobie, że ja dochodzę do takiej samej piłki w pozycji wręcz odwrotnej i odgrywam z pełnego zamachu. Lewa ręka nie pozwoli Ci sięgnąć tak daleko, prosta zależność.

Bo nawet zawodowcy unikają grania jednoręcznym kiedy są wyrzuceni i mają zagrać z pozycji otwartej. To trudne uderzenie, a jeśli dołożyć do tego odchylenie to życzę powodzenia każdemu kto będzie chciał tak robić punkty. Szczególnie amatorowi.
Nawet jeśli jakimś cudem dojdziesz do tej piłki którą ja sięgam oburęcznym w pozycji otwartej i na wychyleniu to regularność tego zagrania będzie tak niska, że będziesz dostarczał punkty. Jednoręczni ratują się wtedy na ogół slajsem.
Z drugiej strony jeśli faktycznie jesteś super szybki i dojdziesz do tej piłki o której piszę oraz jeśli spróbujesz zamknąć pozycję aby poprawić regularność to w tym czasie który poświęcisz na zamknięcie pozycji ja będę krok dalej w bok i tutaj zasięg oburęcznego zjada jednoręczny.

Co do siły - intuicyjnie, do niemal identycznej pracy całego tułowia dochodzi przy 1HBH większa dźwignia samej ręki i możliwość dłuższego prowadzenia rakiety w przód. Na następnego TF bierzemy maszynę do piłek i radar, zrobimy konkurs na największą "pałę" z obu stron.

Akurat co do siły samego zagrania to jednoręczny ponoć jest mocniejszy, tzn ma większy potencjał w tym względzie. Napisałem, że słabiej mi odgrywali goście z jednoręcznym ale nie chodziło mi o samą siłę zagrania tylko sumę ilości błędów, słabszych odegrań, mniejszą regularność. W tym sensie. Co do radaru to nie wiem czego ma dowieść. Na podstawie kilku amatorów i ich zagrań chcesz zbudować teorię? Nie bardzo to widzę.

Kolt, nagrywaj, chętnie obejrzę.

Proponuję zrzucić się na bilet na następnego TFa dla kolta w celach szkoleniowych . Zgłaszam się na ochotnika do zagrywania martwych slajsów .

A nie prościej przyjechać do Szczecina i zagrać? Ja się nie chowam, zapraszam. Z chęcią zagram z kolejnym forumowiczem. Martwe slajsy lubię od kiedy wiem co z nimi robić. Miałem takich dziadków w 4 lidze sporo, to było ich flagowe uderzenie

[wyczesany]

Jejku... jak miło się patrzy, jak ludzie kłócą się na tematy tenisowe.

Co do zasięgu - oczywista rzecz, że jedną ręką jest większy. Tu nie ma co się zastanawiać.
Regularność - 2hbh jest lepszy, bo łatwiej się nauczyć i szybciej daje się osiągnąć "jakiśtampoziom" co większość zadowala i nie widzę potrzeby zmiany.

A nie prościej przyjechać do Szczecina i zagrać?

To zależy czy i komu bilet postawisz, scudi chce się zrzucić.

Swoją drogą trochę bawi mnie rozkminianie, które uderzenie jest lepsze i dlaczego na poziomie amatorskim, gdzie widziałem błędy z tak prostych piłek, że pożal się boże, zresztą byłem autorem sporej części tych błędów, no ale chyba tylko ja tutaj robię UE.

[scudetto]

Kolt, nagrywaj, chętnie obejrzę.

Proponuję zrzucić się na bilet na następnego TFa dla kolta w celach szkoleniowych . Zgłaszam się na ochotnika do zagrywania martwych slajsów .

A nie prościej przyjechać do Szczecina i zagrać? Ja się nie chowam, zapraszam. Z chęcią zagram z kolejnym forumowiczem. Martwe slajsy lubię od kiedy wiem co z nimi robić. Miałem takich dziadków w 4 lidze sporo, to było ich flagowe uderzenie

Kusisz, chociaż trochę daleko . Latem będę w Słupsku, nie dam rady podjechać do Ciebie, ale może Ty?
Jeśli naprawdę lubisz takie piłki, będę musiał ułożyć inną taktykę albo pójdę na żywioł .

Wyczes - tak, tylko Ty robisz UE, bo nie lubisz krzyku .

[Gary]

...no ale chyba tylko ja tutaj robię UE.

No ja nie robię.

Bo nawet zawodowcy unikają grania jednoręcznym kiedy są wyrzuceni i mają zagrać z pozycji otwartej.

Zawodowcy unikają bycia wyrzuconym.

Jednoręczni ratują się wtedy na ogół slajsem.

Co jest złego w slajsie?

Mam problem w wyobrażeniu sobie o jakich piłkach (jakim wyrzuceniu) mowa, bo nie wiem, jak grasz, kolt i z kim grywasz. Nie wiem jak wyglądają to Twoje odegrania z BH po wyrzuceniu Cię poza kort, co robią Twoi rywale. Sam w tej chwili nie czuję się autorytetem, bo od 2 lat nie grywam prawie w turniejach, czego żałuję, ale jak grałem regularnie, to, jeśli już atakowałem crossem backandowym i szedłem do siatki, to bardziej bałem się kontry jednoręcznego - jak doszedł do piłki w miarę swobodnie, to albo grał ostrą lufę, albo slajsa w nogi lub po linii (zwłaszcza JCz w tym się lubował), dwuręczni częściej grali loba lub wrzutkę w środek.

[Vivid]

...no ale chyba tylko ja tutaj robię UE.

No ja nie robię.

Bo Ty jesteś naturalny tenisowy error , to nie możesz być niewymuszony

[keicam]

W każdej dyscyplinie sportu (może poza narciarstwem alpejskim z racji przepisów FIS) sprzęt i techniki zawodnicze są adoptowane do poziomu amatorskiego. Biorąc pod uwagę statystyki jak i osiągnięcia zawodników h1bh z ostatnich lat w porównaniu do h2bh zgodzicie się, że oburęczny rządzi! Najlepiej returnujący, Nole, Agassi, najlepiej broniący się, ilość zawodników h1bh w pierwszej dziesiątce, setce, ilość "jednoręcznych" w odp kategoriach wiekowych itd itp daje jednoznaczne wskazanie na to który bh jest skuteczniejszy. Im szybsza gra, im większy "niedoczas" tym h2bh wykazuje swoją przewagę. To uderzenie można zagrać w pozycji otwartej, można odbić piłkę "blokiem" bez pełnej sekwencji. Można skuteczniej przeciwstawić się rotacjom awansującym co sumując pozwala na większą powtarzalność w grze po bh stronie. Jedyny widoczny minus to wyraźnie mniejsze czucie na "slajsie" i woleju zawodników z h2bh.

Mój ogląd jest taki: wybitny jednoręczny jest równoważny w grze z bardzo dobrym oburęcznym itd.

Piękno jednoręcznego jest niezaprzeczalne. Ale wg mojej oceny jest to "winyl" dla konesera (podobno drugi odsłuch płyty jest najlepszy ), w porównaniu do codziennej uniwersalności płyty CD.

W amatorskim tenisie z kolei ważniejsze od nienagannej techniki, jest wybieganie, ogranie i powtarzalność uderzeń. Tutaj nie ma większego znaczenia czy ktoś "klepie" jedną czy dwiema rękami. Ważne jest ile klepie (najlepiej z lepszymi od siebie)

[wyczesany]

Biorąc pod uwagę statystyki jak i osiągnięcia zawodników h1bh z ostatnich lat w porównaniu do h2bh zgodzicie się, że oburęczny rządzi!

Biorąc pod uwagę statystyki z tego tysiąclecia okazuje się, że trzeba być Szwajcarem.

[keicam]

Biorąc pod uwagę statystyki jak i osiągnięcia zawodników h1bh z ostatnich lat w porównaniu do h2bh zgodzicie się, że oburęczny rządzi!

Biorąc pod uwagę statystyki z tego tysiąclecia okazuje się, że trzeba być Szwajcarem.

Tenis wyraźnie ewoluował od czasów dominacji Nadala. Zarówno w kierunku przygotowania kondycyjnego, znaczenia obrony, rotacji jak i właśnie w stronę przydatności do "nowego trendu" oburęcznego bh.

[rafbat]

Keicam - tutaj też mogę zgodzić się tylko częściowo. Troszkę nie tędy droga z rozumowaniem, który bekhend jest w zawodowym tenisie skuteczniejszy, bo ja z kolei mogę przyjąć inną teorię, która również będzie słuszna. Mianowicie, mam na myśli to, że biorąc pod uwagę liczbę wybitnych zawodników wśród grających jednoręczny bekhend, a liczbę wybitnych zawodników wśród grających oburęczny bekhend to wyjdzie na to, że procent tych zawodników, których możemy uznać za wybitnych wśród 1hbh jest o wiele wiele większy, aniżeli tych z 2hbh. Tj. Weź np. wszystkich zawodników z obecnej pierszej setki rankingu, którzy grają jednoręczny bekhend i przeanalizuj, czy ten bekhend jest ich bronią, czy słabym elementem. Okaże się, że zdecydownie więcej zawodników grających 1hbh ma ten element gry uznawazny za bardzo mocny atut w odróżnieniu do 2hbh, gdzie stosunkowo rzadko zdarza się, żeby bekhend uznawany był za niesamowicie groźną broń.

[keicam]

Keicam - tutaj też mogę zgodzić się tylko częściowo. Troszkę nie tędy droga z rozumowaniem, który bekhend jest w zawodowym tenisie skuteczniejszy, bo ja z kolei mogę przyjąć inną teorię, która również będzie słuszna. Mianowicie, mam na myśli to, że biorąc pod uwagę liczbę wybitnych zawodników wśród grających jednoręczny bekhend, a liczbę wybitnych zawodników wśród grających oburęczny bekhend to wyjdzie na to, że procent tych zawodników, których możemy uznać za wybitnych wśród 1hbh jest o wiele wiele większy, aniżeli tych z 2hbh. Tj. Weź np. wszystkich zawodników z obecnej pierszej setki rankingu, którzy grają jednoręczny bekhend i przeanalizuj, czy ten bekhend jest ich bronią, czy słabym elementem. Okaże się, że zdecydownie więcej zawodników grających 1hbh ma ten element gry uznawazny za bardzo mocny atut w odróżnieniu do 2hbh, gdzie stosunkowo rzadko zdarza się, żeby bekhend uznawany był za niesamowicie groźną broń.

Wybitni w F1 byli Fangio, Moss... W skokach narciarskich Nykaenen, w konkurencjach lekkoatletycznych Szewińska. Niestety konkurencje, sprzęt, technika, stale ewoluują. Wykładnikiem jest stan obecny. Tutaj dominuje h2bh. Groźna broń oburęczna? Ma ją: Serb, Szkot, Japończyk...

[rubipatrol]

W każdej dyscyplinie sportu (może poza narciarstwem alpejskim z racji przepisów FIS) sprzęt i techniki zawodnicze są adoptowane do poziomu amatorskiego. Biorąc pod uwagę statystyki jak i osiągnięcia zawodników h1bh z ostatnich lat w porównaniu do h2bh zgodzicie się, że oburęczny rządzi! Najlepiej returnujący, Nole, Agassi, najlepiej broniący się, ilość zawodników h1bh w pierwszej dziesiątce, setce, ilość "jednoręcznych" w odp kategoriach wiekowych itd itp daje jednoznaczne wskazanie na to który bh jest skuteczniejszy. Im szybsza gra, im większy "niedoczas" tym h2bh wykazuje swoją przewagę. To uderzenie można zagrać w pozycji otwartej, można odbić piłkę "blokiem" bez pełnej sekwencji. Można skuteczniej przeciwstawić się rotacjom awansującym co sumując pozwala na większą powtarzalność w grze po bh stronie. Jedyny widoczny minus to wyraźnie mniejsze czucie na "slajsie" i woleju zawodników z h2bh.

Mój ogląd jest taki: wybitny jednoręczny jest równoważny w grze z bardzo dobrym oburęcznym itd.

Piękno jednoręcznego jest niezaprzeczalne. Ale wg mojej oceny jest to "winyl" dla konesera (podobno drugi odsłuch płyty jest najlepszy ), w porównaniu do codziennej uniwersalności płyty CD.

W amatorskim tenisie z kolei ważniejsze od nienagannej techniki, jest wybieganie, ogranie i powtarzalność uderzeń. Tutaj nie ma większego znaczenia czy ktoś "klepie" jedną czy dwiema rękami. Ważne jest ile klepie (najlepiej z lepszymi od siebie)

Bardzo duży wpływ na tą sytuacje ma to, że w początkowych etapach szkolenia niewiele osób decyduje się przejść na ciemną stronę mocy 1HBH. Nie dysponuję danymi ale spodziewam się, że 8 na 10 zaczyna dwuręcznym a przejście w późniejszym etapie kariery na jedną jest już obarczone jakimś ryzykiem. Przypuszczam, że gdyby próba była na tej samej liczbie grających 1HBH i 2HBH od dziecka to różnica by się zatarła...

[kolt]

Keicam - tutaj też mogę zgodzić się tylko częściowo. Troszkę nie tędy droga z rozumowaniem, który bekhend jest w zawodowym tenisie skuteczniejszy, bo ja z kolei mogę przyjąć inną teorię, która również będzie słuszna. Mianowicie, mam na myśli to, że biorąc pod uwagę liczbę wybitnych zawodników wśród grających jednoręczny bekhend, a liczbę wybitnych zawodników wśród grających oburęczny bekhend to wyjdzie na to, że procent tych zawodników, których możemy uznać za wybitnych wśród 1hbh jest o wiele wiele większy, aniżeli tych z 2hbh. Tj. Weź np. wszystkich zawodników z obecnej pierszej setki rankingu, którzy grają jednoręczny bekhend i przeanalizuj, czy ten bekhend jest ich bronią, czy słabym elementem. Okaże się, że zdecydownie więcej zawodników grających 1hbh ma ten element gry uznawazny za bardzo mocny atut w odróżnieniu do 2hbh, gdzie stosunkowo rzadko zdarza się, żeby bekhend uznawany był za niesamowicie groźną broń.

Wybitni w F1 byli Fangio, Moss... W skokach narciarskich Nykaenen, w konkurencjach lekkoatletycznych Szewińska. Niestety konkurencje, sprzęt, technika, stale ewoluują. Wykładnikiem jest stan obecny. Tutaj dominuje h2bh. Groźna broń oburęczna? Ma ją: Serb, Szkot, Japończyk...

Dodałbym jeszcze tak na szybko Paire, Berdycha, Fabio (kiedy mu się chce grać).
Według mnie 1hbh jest zbyt trudny i wymagający. Do tego gorszy w obronie. Nie widzę powodów aby się go uczyć kiedy zaczynamy grać. Sensem tenisa jest zdobywanie punktów, a w tym jest lepszy 2hbh.

[keicam]

Bardzo duży wpływ na tą sytuacje ma to, że w początkowych etapach szkolenia niewiele osób decyduje się przejść na ciemną stronę mocy 1HBH. Nie dysponuję danymi ale spodziewam się, że 8 na 10 zaczyna dwuręcznym a przejście w późniejszym etapie kariery na jedną jest już obarczone jakimś ryzykiem. Przypuszczam, że gdyby próba była na tej samej liczbie grających 1HBH i 2HBH od dziecka to różnica by się zatarła...

Masz rację ale to też z czegoś wynika... Przecież teoretycznie odbicie jedną ręką wydaje się być bardziej naturalne... a jednak. Nie wiem w jakim wieku jesteście (moi oponenci) ale radzę przestudiować stare nagrania n YT z mistrzami z lat 60/ 70-tych. Zauważycie że h1bh był wtedy czymś... nieoczywistym . Wtedy rządził styl znany obecnie z gry Vinci czy F Lopeza czyli slajsowane odbicie ze strony bh. Szybkość gry wymusiła ewolucję w kierunku h1bh. Obecna wszechstronność, oraz potrzeba regularności (wyraźne spowolnienie wszyskich! nawierzchni) wymusza używanie adekwatnego rozwiązania. Takim jest h2bh!

[hokej]

Kolt, dlaczego chcesz mnie zmusić po raz kolejny do podawania definicji ( w tym przypadku "powiedzenie")?
A płacenie za oglądanie nagrań z wyczynów Forumowiczów uważam za lekko... perwersyjne. Jak uporasz się z problemami logistyczno-egzystencjalnymi to zawsze możemy się spotkać na TF-ie live.

A poważnie - w żadnej mierze nie zgodzę się z keicamem odnośnie niejako konieczności stosowania 2HBH obecnie, bo technika ewoluuje itd.. Statystyka jest kompletnie zaburzona z powodu szkolenia dzieciaków, dla których uderzenie 1HBH w wieku 6-8 lat jest po prostu zbyt wymagające fizycznie. Nauczone jednego nie bardzo mają możliwość (i sens) przestawiania się na inny.
A z czego wynika wizualne piękno 1HBH? Bo jest to uderzenie naturalne, wykonywane poprawnie technicznie niemal bez wysiłku. Można to porównać do cięcia rapierem kontra walnięcie dwuręcznym Szczerbcem.

Próbując analizować uderzenie musimy przyjąć pozostałe zmienne za constans. Inaczej nie będzie to miało sensu. Bo jakie to ma znaczenie, że skończę każdego backhandem z nagranej piłki bez rotacji, skoro nie powtórzę tego w 100% po dojściu? Dlatego musimy założyć, że poziom pozostałych elementów rzemiosła w uderzaniu z tej strony jest identyczny w przypadku 1HBH jak i 2HBH.

[Vivid]

Problem z "propagowaniem" 1HBH jest jeden - szkoli się od 2HBH.

W przypadku zawodniczego szkolenia - albo zmieniasz szybko albo raczej ... nigdy.
Kariera jest krótka, intensywna, nie ma czasu na przemeblowania, poza tym kto za to zapłaci (brak/spadek wyników)?
Czyli można od początku czuć, że coś nie halo i zmienić, tak, ale ilu 4-6-8 latków ma taką świadomość? ...
Generalnie można zmienić gdzieś do 10-12 roku życia, czasem 14. Potem to już się robi kłopot i ryzyko. Ale oczywiście można.
Kwestia czy podejmujemy ryzyko czy nie, większość odpuści.

W przypadku amatorów pole manewru jest o wiele większe. Gramy dla siebie, dla przyjemności, teoretycznie można eksperymentować do woli. Ale nie jest to tak oczywiste.

Po pierwsze - ci amatorzy, którzy mają silną potrzebę rywalizacji, grają w turniejach, nie będą chcieli mieszać.
Brak wyników turniejowych, ciągły łomot od potencjalnych cieniasów, no i koszty szkolenia (samemu przemeblować? ...).

Po drugie - ci amatorzy co grają w turniejach sporadycznie, oni też nie są skłonni do zmian. Raz, szybko się zniechęcą bo to nie jest tak hop-siup. Dwa, wkurzą się bo pewnie grają ze znajomymi na punkty i będą przegrywać hurtem. Trzy, presja środowiska - bo ktoś przychodzi z tobą pograć i oczekuje odpowiedniego poziomu a nie dziury wielkości Wielkiego Kanionu na bekhendzie, powiedzą - sorry, ale nie będziesz się uczyć za mój czas i pieniądze (zapłata za kort). Czyli można liczyć tylko na kogoś komu zależy na wygranych , lub kogoś kogo bawi samo wyjście na kort i jest wyrozumiały.

Po trzecie - ci amatorzy, którzy nie grają po turniejach a dla przyjemności. Ci chętnie poeksperymentują, ale tu znów pojawia się to co napisałem pod koniec ostatniego akapitu - do tego tanga trzeba dwojga - czyli kogoś kto będzie tolerował naszą niemoc przez dobre kilka miesięcy.

Można to porównać do cięcia rapierem kontra walnięcie dwuręcznym Szczerbcem.

Szczerbiec jest jednoręcznym mieczem, to mały miecz, Zdechlaku.
Rozumiem gdyby tak napisał Gary, dla Niego scyzoryk to już maczeta.

[hokej]

Można to porównać do cięcia rapierem kontra walnięcie dwuręcznym Szczerbcem.

Szczerbiec jest jednoręcznym mieczem, to mały miecz, Zdechlaku.
Rozumiem gdyby tak napisał Gary, dla Niego scyzoryk to już maczeta.

Dlatego dodałem "dwuręcznym". Licentia poetica, Szczególarzu.