Forum tenisowe

Witam wszystkich forumowiczów.

Od pewnego czasu staram się dokładnie analizować każdy moment w zagraniu forehandowym od ustawienia i pracy nóg kończąc na ostatniej fazie tego zagrania. Przeglądałem forum, strony www i nie mogę znaleźć odpowiedzi na pytanie dlaczego trenerzy tak usilną uwagę kładą na zamknięciu uderzenia przy jednym z barków (odpowiednio lewy bark dla praworęcznych i analogicznie dla leworęcznych). Sam jestem adeptem tenisa, bez trenera a korzystającym jedynie z kopalni filmów YouTube. Sam jestem leworęczny jednakże mój forehand zamyka się ku górze, coś a la Nadal. Dlatego interesuje mnie istota zamykania forehandu. Dlaczego, po co itp.?

Pozdrawiam.

salvador pisze:Witam wszystkich forumowiczów.

Od pewnego czasu staram się dokładnie analizować każdy moment w zagraniu forehandowym od ustawienia i pracy nóg kończąc na ostatniej fazie tego zagrania. Przeglądałem forum, strony www i nie mogę znaleźć odpowiedzi na pytanie dlaczego trenerzy tak usilną uwagę kładą na zamknięciu uderzenia przy jednym z barków (odpowiednio lewy bark dla praworęcznych i analogicznie dla leworęcznych). Sam jestem adeptem tenisa, bez trenera a korzystającym jedynie z kopalni filmów YouTube. Sam jestem leworęczny jednakże mój forehand zamyka się ku górze, coś a la Nadal. Dlatego interesuje mnie istota zamykania forehandu. Dlaczego, po co itp.?

Pozdrawiam.

Dla mnie to po prostu konsekwencja długiego, pełnego zamachu.

Dla mnie też, lecz patrząc na innych użytkowników kortu, ci bardziej zaawansowani kończą za plecami ruch, ci mniej jakby siłowo zatrzymują rękę po odbiciu piłki. Nie jest to kontuzjogenne? Bo wyczerpujące - zapewne.

salvador pisze:Dla mnie też,lecz patrząc na innych użytkowników kortu,ci bardziej zaawansowani kończą za plecami ruch,ci mniej jakby siłowo zatrzymują rękę po odbiciu piłki. Nie jest to kontuzjogenne? bo wyczerpujące-zapewne.

Nie patrz !

Na kortach z reguły widać tyle sposobów na fh ilu jest graczy (amatorów) ! Musisz samemu znaleźć swój sposób.

Patrzę bo chcę chociaż dojść do zalążka perfekcji choć głównym mym aspektem jest zniwelowanie błędów pod kontem kontuzjogennym. Jakiś czas temu zamieściłem film odnośnie mego serwisu, co robię źle itp. (po tym zagraniu szczególnie dawał mi się we znaki bark) były oceny, rady itp. Dostosowałem się i jest poprawa, niby głupie "ułożenie"rakiety na plecach a wyeliminowało ból w barku przy serwisie. To samo chcę wiedzieć odnośnie forehandu, bo tu też czasem pojawia się konflikt barkowy, zwłaszcza w końcowej fazie ruchu.

Jeszcze dodam że 8 lat treningów piłki siatkowej i setki przepłyniętych kilometrów, bez bólu barków, do czasu kiedy zabujałem się w tenisie.

salvador pisze:... Jakiś czas temu zamieściłem film odnośnie mego serwisu, co robię źle itp. (po tym zagraniu szczególnie dawał mi się we znaki bark) były oceny, rady itp. Dostosowałem się i jest poprawa, niby głupie "ułożenie"rakiety na plecach a wyeliminowało ból w barku przy serwisie. To samo chcę wiedzieć odnośnie forehandu, bo tu też czasem pojawia się konflikt barkowy, zwłaszcza w końcowej fazie ruchu.

No to już wiesz co masz robić. Czekamy na film!

salvador pisze:Jakiś czas temu zamieściłem film odnośnie mego serwisu,co robię źle itp. (po tym zagraniu szczególnie dawał mi się we znaki bark)były oceny,rady itp.

Możesz podać tu ten link?

Robinson pisze:

salvador pisze:Jakiś czas temu zamieściłem film odnośnie mego serwisu, co robię źle itp. (po tym zagraniu szczególnie dawał mi się we znaki bark) były oceny, rady itp.

Możesz podać tu ten link?

Proszę, oto film...
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=BJUyk-bSTE0[/youtube]

Pytanie jest tak podstawowe, że nie wiem jak na nie odpowiedzieć. Domknięcie uderzenia to takie coś, co jest na końcu, ale zdradza wszystko, co było wcześniej (albo czego nie było). Sama myśl o tym, aby domknąć uderzenie powoduje zupełnie inny poziom koncentracji oraz zaanimowanie całego ciała w poprawny sposób. Domknięcie to ten ostatni moment całej sekwencji, w którym skupia cię cała energia włożona w uderzenie i tam jest przekazywana piłce. Jak się dobrze domyka uderzenia to są po prostu "soczyste", mocne, kontrolowane, a do tego bezpieczne, bo cała energia kinetyczna jest przekazywana rakiecie, która "sama" dalej gra, przez co sam moment kontaktu to już częściowe lub całkowite rozluźnienie ramienia oraz barku, a czasem i całego ciała (jak np. przy uderzeniu z wyskokiem). Domknięcie uderzenia to właśnie to, co tygryski lubią najbardziej. Im lepsze domknięcie, tym szybsza akcja nadgarstka i całego ramienia. W sumie w tym skupia się cała technika tenisowa.

I o to mi chodziło. Wielkie dzięki Piotrze. A czy pytanie było podstawowe? Jeśli tak to albo źle szukałem albo polski internet kuleje pod względem informacji dot. techniki tenisowej.

No i w tym właśnie tkwi problem podstawowych pytań - są tak bardzo fundamentalne, że nikt ich nie zdaje, a więc nikt na nie nie odpowiada (pomijam już pojęcia pierwotne, które nie mają definicji). No prawie nikt. Takie pytania zadają dzieci. A potem rodzice dyskutują w sypialni wieczorem jak tu dziecku odpowiedzieć np. na pytanie "a co by było jakby na całym świecie zabrakło powietrza"? Oczywiście są to właśnie najważniejsze ze wszystkich pytań. Większa część historii filozofii skupiała się wokół poszukiwań odpowiedzi na coraz bardziej podstawowe pytania, czyli cały jej "postęp" polegał jakby na "cofaniu się".

salvador pisze:Dlatego interesuje mnie istota zamykania forehandu. Dlaczego, po co itp.?

Pozdrawiam.

Po to aby uzyskać większy kąt opasania piłki, co ułatwia nadawanie rotacji. to również jest pochodna wyboru toru prowadzenia rakiety.
A że diabeł siedzi w szczegółach to może się wydawać że Federer tego nie robi. Robi, ale jego zamykanie jest bardzo skrócone w czasie i może tak się w oczy nie rzuca.

Jeśli dobrze rozumiem problem... W istocie zamykania forehandu chodzi również o to, by sobie łapy nie rozwalić.

Uprzedzam: nie jestem fizykiem, ale... Jak rozpędzasz rękę z rakietą to masz jakąś tam energię. Jedna część tej energii zostanie przekazana piłce, ale druga zostanie - gdzieś to musi "ulecieć".

Gdybyś chciał grać na zasadzie: rozpędzona do maksimum prędkości rakieta, uderzenie piłki i natychmiastowe zatrzymanie rakiety w miejscu - bez uwolnienia pozostałej energii w eter - wszedłbyś na bardzo szybką drogę do kontuzji.

Dlatego często prowadzenie rakiety, te zamknięcie forehandu właśnie - kończy się za barkiem, wręcz na plecach, patrz np. Djokovic.

hitman pisze:Sama myśl o tym, aby domknąć uderzenie powoduje zupełnie inny poziom koncentracji oraz zaanimowanie całego ciała w poprawny sposób. (...) Domknięcie uderzenia to właśnie to, co tygryski lubią najbardziej. Im lepsze domknięcie, tym szybsza akcja nadgarstka i całego ramienia. W sumie w tym skupia się cała technika tenisowa.

Jedno z lepiej sformowanych odpowiedzi. Zawiera wszystko to do czego mozolnie dochodziłem w ciągu 3lat treningu nad uderzeniem, a jednak jest ono przydatne właśnie dopiero w tej fazie zaawansowania tenisowego, w której już ten ruch mamy wyuczony.
Mimo, że jest to podstawą to osiągamy ją na samym końcu.

Bo to tak jest, że uczymy się od końca.

I uczymy się już do końca naszej przygody z tenisem .

hitman pisze:Bo to tak jest, że uczymy się od końca.

Ja tam się trzymam wersji, że już umiem wszystko. Inaczej by był koniec leserki na korcie.

Zamknięcie forehandu to nic innego niż wyhamowanie rakiety. Każdy trener wie, że to co robimy z rakietą po kontakcie z piłką, nie ma wpływu na lot lub rotację piłki. Musimy jednak pamiętać, że skupienie na wykończeniu powoduje modyfikacje techniki uderzenia (inaczej prowadzimy rakietę gdy kończymy do biodra, a inaczej gdy nad barkiem), dlatego wielu zawodników uważa, że wykończenie to ważny element techniczny. Tak jak wiesz, im więcej zawodników, tym więcej wykończeń. Tenisista, który gra bardziej płasko i prostuje rękę przy uderzeniu łatwiej jest w stanie wykończyć ponad barkiem, natomiast inny zawodnik grający z większą rotacją będzie prowadził rękę w poprzek tułowia, co wymusza niższe wykończenie). Ja bym się nie skupiał na wykończeniu, a bardziej na tym co robisz przed kontaktem z piłką i jaki jest twój cel i styl gry.