Faza uderzenia

986

Nie ma wątpliwości, że ruch ramienia i rakiety w kierunku piłki jest podstawowym składnikiem gry w tenisa. Przy uderzeniu tenisowym rozróżniamy trzy podstawowe rodzaje ruchu rakiety względem piłki w zależności od tego, czy chcemy nadać piłce określoną rotację lub czy chcemy ją odbić bez rotacji:

 

# jeżeli prowadzimy rakietę (powierzchnią naciągu) prostopadle w stosunku do kierunku lecącej piłki (w punkcie szczytowym lub tuż za najwyższym punktem łuku, który piłka opisuje po odskoku) a więc w przybliżeniu poziomo lub trochę w kierunku do góry – mówimy o uderzeniu płaskim;

# jeżeli przy uderzeniu prowadzimy rakietę nie tylko do przodu, ale jednocześnie wznosząco z dołu do góry, przy czym powierzchnię rakiety utrzymujemy w przybliżeniu pionowo to zagraliśmy uderzenie z górną (awansującą) rotacją, określane również przy mniejszej rotacji jako uderzenie liftowane, a przy bardzo dużej rotacji jako topspinowe;

# jeżeli przy uderzeniu prowadzimy rakietę do przodu a jednocześnie lekko z góry na dół przy czym powierzchnię naciągu utrzymujemy „skośnie otwartą” to zagraliśmy uderzenie z dolną (wsteczną) rotacją lub podcięte, w terminologii międzynarodowej nazywane slice (slajs) lub chop (czop, uderzenie czopowane). Przy uderzeniu płaskim piłka leci bez rotacji, tzn. w powietrzu lekko lub w ogóle nie obraca się. Porusza się po krzywej balistycznej. W uproszczeniu na tor jej lotu wpływa tylko siła uderzenia i przyciąganie ziemskie i podobny jest do toru piłki rzuconej w tym samym kierunku ręką.

Uderzeniem topspinowym lub liftowanym piłkę nie tylko uderzamy, ale również ją „nakręcamy” do rotacji górnej. W ten sposób odbita piłka obraca się w locie w przybliżeniu wokół swojej osi poziomej górną częścią do przodu. Górna (awansująca) rotacja ma duży wpływ na tor lotu piłki. Przy szybkim uderzeniu topspinowym rotacja piłki osiąga w początkowej fazie nawet 150 obr./sek.

Jeżeli zagramy szybki topspin z dużą rotacją to tor lotu piłki będzie bardziej wypukły, bardziej zakrzywiony niż przy zagraniu mniej liftowanego uderzenia.

Ale jak grać uderzenie raz z mniejszą, raz z większą rotacją górną? Przy topspinie obowiązuje zasada, że powierzchnia naciągu musi być przy uderzeniu prawie pionowa z możliwością tylko minimalnej odchyłki w zależności od toru lecącej piłki, a o wielkości rotacji decyduje kierunek ruchu ręki i rakiety: im silniejszy topspin chcemy zagrać, im większą górną rotację chcemy nadać piłce, tym bardziej stromo z dołu do góry musimy wykonywać ruch przy uderzeniu.

Uderzeniem podciętym nadamy piłce rotację dolną (slice, underspin). Również przy uderzeniu podciętym lecąca piłka obraca się w przybliżeniu wokół osi poziomej, ale w odróżnieniu od uderzenia z rotacją górną, dolną częścią do przodu. Podciśnienie powstaje w tym przypadku nad piłką i piłka w powietrzu dłużej się wznosi, a tor jej lotu jest bardziej płaski.

Różne wielkości dolnej rotacji osiągamy przede wszystkim zmianami pochylenia powierzchni uderzeniowej rakiety (naciągu). Im jest rakieta bardziej „otwarta” (strona uderzeniowa naciągu z pozycji pionowej przechyla się do pozycji poziomej) tym bardziej piłkę przy uderzeniu „nakręcimy” wokół osi poziomej, przy czym jednak odpowiednio zmieniamy ruch ramienia i rakiety przy uderzeniu bardziej lub mniej skośnie z góry na dół w niektórych przypadkach (dropszot, stopwolej) prowadzimy powierzchnię naciągu prawie poziomo.