Sezon tenisistek zbliża się ku końcowi. Najlepsze 8 zawodniczek mijającego roku w najbliższym tygodniu rozegra w Stambule Turniej Mistrzyń, nieoficjalnie kończący rozgrywki i zapraszający na upragnione wakacje. Na początku listopada na Bali swój mistrzowski „turniej pocieszenia” rozegrają wprawdzie tenisistki ze ścisłego zaplecza czołówki, ale po stambulskim finale miażdżąca większość najlepszych tenisistek globu będzie odpoczywać od tenisa głównego cyklu rozgrywkowego.
Mistrzostwa WTA są nieoficjalnie wartościowane jako piąty najbardziej prestiżowy turniej Pań, oczywiście tuż za turniejami wielkoszlemowymi. Pierwsza edycja zawodów odbyła się w październiku 1972 roku w Boca Raton na Florydzie. Kolejne lata to dość regularna „przeprowadzka” imprezy, która odwiedziła kolejno: Los Angeles, Nowy Jork, Oakland, by w 1979 roku aż na 2 dekady powrócić do Madison Square Garden. W 2001 roku najlepsze tenisistki świata rywalizowały w Monachium, kolejne 4 lata w Los Angeles, następnie przez 2 edycje w Madrycie, by ostatnie 3 turnieje rozegrać w Doha. W latach 1975-1986 roku Mistrzostwa WTA były rozgrywane nie w styczniu, a w marcu. 25 lat temu władze WTA wcieliły w życie obowiązujący do dziś kalendarz sezonowy styczeń – listopad, co spowodowało przesunięcie turnieju kończącego sezon do pierwotnego, późno-jesiennego terminu. W konsekwencji w 1986 roku odbyły się 2 turnieje WTA Championships.
Impreza przechodziła (i przechodzi nadal) swoją metamorfozę w tytularnej nazwie, co oczywiście związane jest z markami sponsorującymi zmagania zawodniczek. Pierwotna nazwa to Virginia Slims Championships. W latach 1979-82 tytularnym sponsorem Mistrzostw była firma Avon (Avon Championships), by w 1983 roku powrócić do pierwszego określenia. W 1995 roku, po wycofaniu się Virginii ze świata WTA Tour, turniej zyskał oficjalną nazwę WTA Championships. W latach 1996-2000 roku zawodniczki grały pod szyldem Chase Championships, a w kolejnych latach proces zmiany sponsorów, a tym samym nazwy imprezy, wciąż przybierał dynamiczny wymiar: Sanex Championship, Home Depot Championships, a między 2005, a 2010 rokiem Sony Ericsson Championships. Rok temu, podobnie jak w latach 2003-2004, czy w drugiej dekadzie lat 90 poprzedniego stulecia, Mistrzostwa WTA nie miały tytularnego sponsora.
Pomiędzy 1984, a 1998 rokiem, finał imprezy rozgrywany był w formule best-of-5 (do 3 wygranych setów) i był jedynym turniejem cyklu WTA, w którym taka sytuacja miała miejsce, na jakimkolwiek szczeblu rywalizacji. W 1999 roku powrócono do rozgrywania finału do 2 wygranych partii (podobna sytuacja miała miejsce w latach 1972-1983).
Pierwsze 2 edycje Mistrzostw WTA wygrała Chris Evert, która w kolejnych latach dołożyła jeszcze 2 tytuły do swojego dorobku. W 1978 roku swój pierwszy sukces odnotowała Martina Navratilova, najbardziej utytułowana tenisistka w historii imprezy. Grająca dla USA Navratilova grywała w wielkim finale turnieju aż 14 razy, gdzie 8-krotnie nie miała sobie równych. W latach 1983-1986 triumfowała w 5 kolejnych edycjach, w tym w obu rozgrywanych w 1986 roku. Na przełomie lat 80. i 90. XX wieku swoją historię w tym turnieju pisały Steffi Graf (5 triumfów) i Monica Seles (3 zwycięstwa). W latach 1998 i 2000 swoje 2 mistrzostwa zdobyła Martina Hingis. Początek trzeciego tysiąclecia przyniósł nam m.in. 3 triumfy Kim Clijsters (2003-2004, 2010), po 2 zwycięstwa Sereny Williams (2001, 2009) i Justine Henin (2006-2007). Przed rokiem najlepsza była Kim Clijsters, która pokonując w finale Karolinę Woźniacką 6-3 5-7 6-3, zapisała w swoim dorobku 3 tytuł w Mistrzostwach.
WTA Championships – najwięcej występów w finale (minimum 3):
14 – Martina Navratilova (USA)
8 – Chris Evert (USA)
6 – Steffi Graf (Niemcy)
4 – Monica Seles (USA), Gabriela Sabatini (Argentyna), Martina Hingis (Szwajcaria), Lindsay Davenport (USA), Serena Williams (USA)
3 – Kim Clijsters (Belgia), Amelie Mauresmo (FRA), Evonne Goolagong Cawley (Australia)
Oprócz wspomnianej Navartilovej, najwięcej zwycięstw w Mistrzostwach WTA mają Steffi Graf i Chris Evert.
Triumfatorki Mistrzostw WTA:
8 – Martina Navratilova (USA)
5 – Steffi Graf (Niemcy)
4 – Chris Evert (USA)
3 – Monica Seles (USA), Kim Clijsters (Belgia)
2 – Gabriela Sabatini (Argentyna), Martina Hingis (Szwajcaria), Serena Williams (USA), Evonne Goolagong Cawley (Australia), Justina Henin (Belgia)
1 – Lindsay Davenport (USA), Maria Szarapowa (Rosja), Venus Williams (USA), Tracy Austin (USA), Amelie Mauresmo (Francja).
Najbardziej utytułowane kraje w historii omawianych rozgrywek to USA (łącznie 14 sukcesów w singlu), Niemcy (6) i Belgia (5).
W cieniu rozgrywek singlowych, odbywają się także pojedynki deblowe (od 1973 roku, z przerwami w latach 1975-1978). Najwięcej sukcesów na swoim koncie ma oczywiście Martina Navratilova, która wygrywała grę podwójną tej imprezy aż 11 razy. Rok temu Gisela Dulko (Argentyna), w parze z Flavią Pennettą (Włochy) pokonały w finale Kvetę Peschke (Słowacja) i Katarinę Srebotnik (Słowenia) 7-5 6-4.
